حديث نزول سوره دهر و لجاجتى ديگر از ابن تيميه
روشن شد كه آن چه عالمان اهل سنّت گفته اند جز لجاجت در برابر پذيرش حق نيست; زيرا اين سوره همان گونه كه گذشت، مدنى است و نه مكّى. از سوى ديگر ـ حتّى با فرض پذيرش اشكال وارد شده به اشعار موجود در اين روايت ـ بايد گفت: اساس استدلال ما بر محور خود حديث است، نه اشعارى كه در يكى از نقل ها آمده است،... .
گويى ابن تيميه مى دانست كه آن چه ذكر كرده براى رد كردن اين حديث كافى نيست. از اين رو ناگزير به دروغ گويى شده و وجود زنى به نام فضّه به عنوان خادمه اهل بيت عليهم السلام را تكذيب كرده تا دليلى بر كذب اصل حديث باشد!
او مى گويد: «على و فاطمه عليهما السلام خدمتكارى به اسم فضّه نداشتند، بلكه هيچ يك از نزديكان رسول اكرم صلى الله عليه وآله چنين خدمتكارى نداشتند. در مدينه كنيزى به نام فضّه نمى شناسيم و هيچ يك از اهل علمى كه ريز و درشت احوال اهالى مدينه را بيان كرده اند، از وجود خدمتكارى به نام فضّه سخن نگفته اند. اين فضّه به «ابن عقب» مى ماند كه درباره او گفته اند: او معلّم حسن و حسين بود و به او سيبى داده شده كه در آن علم حوادث آينده وجود داشت و از اين گونه دروغ ها كه تنها نزد نادانان رواج دارد... و داستان فضّه نيز اين گونه است...».1


1 . منهاج السنة: 7 / 182 ـ 183، چاپ جديد.