نگاهى كوتاه به زندگى امام باقر عليه السلام
علامه حلّى رحمه الله در نگاهى گذرا به زندگى امام باقر عليه السلام مى نويسد:
فرزند امام سجاد عليه السلام، امام باقر عليه السلام نيز عابدترين و زاهدترين مردم بود. سجده ها، پيشانى آن بزرگوار را شكافته بود. حضرتش عالم ترين زمانه خويش بود و رسول خدا صلى الله عليه وآله ايشان را باقر لقب داده بودند.
روزى جابر بن عبدالله انصارى، نزد حضرت امام باقر عليه السلام آمد. ايشان سن كمى داشت و در ميان ديگر كودكان بود. عرض كرد: جدّ بزرگوارت رسول خدا صلى الله عليه وآله به تو سلام مى رساند.
امام باقر عليه السلام نيز بر ايشان سلام فرستاد.
به جابر گفته شد: چگونه پيامبر صلى الله عليه وآله به ايشان سلام رسانيده است؟
پاسخ داد: روزى در خدمت رسول خدا صلى الله عليه وآله نشسته بودم. حسين عليه السلام نيز در دامان آن حضرت نشسته بود و پيامبر صلى الله عليه وآله با او بازى مى كرد.
در اين هنگام رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود:
يا جابر! يولدله مولود اسمه علي; إذا كان يوم القيامة نادى مناد: ليقم سيّد الساجدين!
فيقوم ولده.
ثمّ يولد له مولود اسمه محمد الباقر; إنّه يبقر العلم بقراً. فإذا أدركته فأقرئهُ مِنّي السلام;
اى جابر! از او فرزندى به دنيا مى آيد كه نامش على است. وقتى روز قيامت مى شود، منادى فرياد مى زند: سيدالعابدين برخيزد!
در اين هنگام پسر حسين برمى خيزد.
على نيز صاحب فرزندى مى شود كه نامش محمد باقر است. او چشمه هاى دانش را مى شكافد. وقتى او را ديدى، سلام مرا به او برسان.
ابوحنيفه و ديگران از حضرت امام باقر عليه السلام روايت نقل كرده اند.
منو
منو