انحصار امامت در فرزندان امام حسين، ظلمى از جانب خدا!

انحصار امامت در فرزندان امام حسين، ظلمى از جانب خدا!
گاهى اشكال اين گونه مطرح مى شود كه اگر آيه تطهير و حديث كساء بر عصمت اهل بيت عليهم السلام و امامت آنان دلالت مى كند، پس چرا شيعيان امامت را در اولاد امام حسين عليه السلام منحصر مى كنند، چرا كه اين نسبت ظلم به بارى تعالى است كه بگوئيم خداوند از ميان فرزندان پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم، فقط به فرزندان امام حسين عليه السلام اين منقبت را عطا فرموده است. پس براى دچار نشدن نسبت ظلم به خداى تعالى، بايد گفت كه امامت در فرزندان فاطمه سلام الله عليها انحصار نداشته و عصمت براى مقام امامت شرط نيست.
روشن است كه اين اشكال نيز در حقيقت اعتراض به خداوند است! اين اشكال در حالى مطرح مى شود كه اشاعره نسبت ظلم به خداوند را قبيح نمى دانند و معتقدند كه خداوند مى تواند حضرت خاتم الانبياء صلّى الله عليه وآله وسلّم را ـ كه اشرف مخلوقات و مقرّب ترين بنده خداست ـ به جهنّم ببرد و فرعون را ـ كه كافر و مشرك است ـ به بهشت وارد كند; زيرا كه خداوند هرگز درباره كارهاى خود مورد سؤال قرار نمى گيرد! پس اين اشكال هرگز پايه و اساسى ندارد، چون اعتراضى به خداست و اشاعره كه حتى ظلم را بر خدا جايز مى دانند، به طريق اولى نمى توانند چنين اشكالى را مطرح كنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *