1 . سفيان بن عيينه
عالمان اهل سنّت به شايستگى از سفيان ياده كرده اند. نووى در مدح وى مى گويد:
اعمش، ثورى، سعر، ابن جريج، شعبه، همّام، وكيع، ابن مبارك، ابن مهدى، قطّان، حمّاد بن زيد، قيس بن ربيع، حسن بن صالح، شافعى، ابن وهب و احمد بن حنبل و… از وى روايت نقل كرده اند و همه در پيشوا بودن وى و والامرتبه بودن او اتّفاق نظر دارند. سفيان در سال 107 هجرى به دنيا آمد و در روز شنبه اول ماه رجب سال 198 وفات يافت.1
شمس الدين ذهبى نيز او را اين گونه توصيف مى كند:
علامه، حافظ، شيخ الاسلام، امام، حجّت، داراى دانش گسترده و منزلت والا بود.2
هم چنين در جاى ديگرى مى گويد: او يكى از بزرگان نامدار، ثقه و مورد اعتماد، دقيق، حافظ و امام بود.3
1 . تهذيب الأسماء واللغات: 1 / 224، شماره 217.
2 . تذكرة الحفّاظ: 1 / 224.
3 . الكاشف فى معرفة من له رواية فى كتب الستّة: 1 / 379.