وكيع بن جَرّاح در گفتار رجال شناسان
يكى ديگر از راويان اين روايت، وكيع بن جَرّاح است. ذهبى در «ميزان الإعتدال» از او نام برده و از احمد بن حنبل مواردى را در بى اعتبارى و قدح او ـ از دشنام دادن به پيشينيان، نوشيدن مسكرات و فتوا دادن به باطل ـ نقل كرده است(1).
خطيب بغدادى با سلسله سند خود از نعيم بن حَمّاد نقل كرده است كه شام ـ يا صبحانه ـ را در نزد وكيع خورديم. گفت: كداميك را مى خواهيد برايتان بياورم: نبيذ(2) پيرمردان، يا نبيذ جوانان؟
گفتم: تو هم از اين حرف ها مى زنى؟
گفت: به نظر من، اين از آب فرات هم حلال تر است(3).
ابن حجر از احمد نقل كرده است كه وكيع در پانصد حديث اشتباه كرده است(4).
وى از محمّد بن نصر مَرْوَزى نقل كرده است كه وكيع در واپسين روزهاى زندگى خود، احاديث را از حفظ نقل مى كرد و عبارت هاى آن ها را تغيير مى داد(5).

(1) ميزان الإعتدال: 7 / 127.
(2) نبيذ: نوعى شراب از انگور و خرما است.
(3) تاريخ بغداد: 13 / 477.
(4) تهذيب التهذيب: 11 / 111.
(5) تهذيب التهذيب: 11 / 114.